Από χθες λοιπόν χωρίς να το καταλάβω δημιούργησα συζητήσεις για Ξινόμαυρα εμπορικά και μη, γνωστά ή όχι , ποιος κάνει το καλύτερο, ποιος σήκωσε τη μύτη του ψηλά και ποιανού η μύτη κατέβηκε απότομα ή θα κατέβει. Μέσα σε όλα δύο ωραίες προσπάθειες ένα το http://www.andition.gr/ kai http://www.facebook.com/group.php?gid=96164569003 και φυσικά http://www.fnl-guide.com/gr/el/wine/wine-remarks-opinions/xinomavra/. Ο συνδετικός κρίκος όλων είναι η διαφήμιση. Είναι κάτι σαν τη μπαταρία όσοι έχουν δύναμη συνεχίζουν και σε όσους τελειώνει η μπαταρία σταματάνε , αλλά μετά ξανασηκώνονται και ποιος τους πιάνει.
Τα Ξινόμαυρα αναμφισβήτητα ανήκουν σε μία δυναμική που λόγω terroir μπορούν να συγκριθούν με τα πιο δύνατα ονόματα και φτάσουν στο τέρμα αφήνοντας πίσω τις πιο δυνατές ξένες ποικιλίες. Η διαφήμιση τους τόσα χρόνια ευτυχώς είχε ένα τρανταχτό όνομα...Νάουσα. 'Χαρμανιάζονται' εντυπωσιακά και μετά το βαρέλι τους έχουν μαγεία σαν τα καλύτερα.
Οι γευσιγνωσίες και τα τρεξίματα μάλλον είναι μόδα που μας ήρθε από το εξωτερικό και από ό,τι βλέπουμε κάθε μέρα την τιμούμε με το παραπάνω. Όσα κρασιά και να μας δώσουν ακόμη και τα ίδια να είναι λόγω του ότι είμαστε παντογνώστες θα βρούμε διαφορές.
Τελικά ποιος γνωρίζει καλύτερα για να τα κρίνει?
Κατά πόσο ένα 2008 είναι έτοιμο σε σχέση με ένα άλλο από το διπλανό κτήμα, κατά πόσο τα διαφορετικά τους εδάφη τους επηρεάζουν τη διάρκεια τους.
Ήρθαν οι μέρες λοιπόν που η απόλαυση έγινε κορεσμός και παιδεμός.Δεν ξέρω εάν η αγάπη μας για το (οποιοδήποτε) κρασί θα μας κρατήσει ζωντανούς σε ένα καρεκλάκι γευσιγνωσίας για πολύ καιρό.
Δεν ξέρω εάν το κακό θράσος είναι αδυναμία ή μαγκιά...
Ας δοκιμάζουμε χωρίς προκλητική κριτική λοιπόν.
Τα Ξινόμαυρα αναμφισβήτητα ανήκουν σε μία δυναμική που λόγω terroir μπορούν να συγκριθούν με τα πιο δύνατα ονόματα και φτάσουν στο τέρμα αφήνοντας πίσω τις πιο δυνατές ξένες ποικιλίες. Η διαφήμιση τους τόσα χρόνια ευτυχώς είχε ένα τρανταχτό όνομα...Νάουσα. 'Χαρμανιάζονται' εντυπωσιακά και μετά το βαρέλι τους έχουν μαγεία σαν τα καλύτερα.
Οι γευσιγνωσίες και τα τρεξίματα μάλλον είναι μόδα που μας ήρθε από το εξωτερικό και από ό,τι βλέπουμε κάθε μέρα την τιμούμε με το παραπάνω. Όσα κρασιά και να μας δώσουν ακόμη και τα ίδια να είναι λόγω του ότι είμαστε παντογνώστες θα βρούμε διαφορές.
Τελικά ποιος γνωρίζει καλύτερα για να τα κρίνει?
Κατά πόσο ένα 2008 είναι έτοιμο σε σχέση με ένα άλλο από το διπλανό κτήμα, κατά πόσο τα διαφορετικά τους εδάφη τους επηρεάζουν τη διάρκεια τους.
Ήρθαν οι μέρες λοιπόν που η απόλαυση έγινε κορεσμός και παιδεμός.Δεν ξέρω εάν η αγάπη μας για το (οποιοδήποτε) κρασί θα μας κρατήσει ζωντανούς σε ένα καρεκλάκι γευσιγνωσίας για πολύ καιρό.
Δεν ξέρω εάν το κακό θράσος είναι αδυναμία ή μαγκιά...
Ας δοκιμάζουμε χωρίς προκλητική κριτική λοιπόν.
